عملکرد اصلی اینورتر

تبدیل dc به ولتاژ متناوب با تبدیل انرژی ذخیره شده در منبع dc مانند باتری، یا از خروجی یکسو کننده، به ولتاژ متناوب به دست می آید. این کار با استفاده از دستگاه های سوئیچینگ که به طور مداوم روشن و خاموش می شوند و سپس با استفاده از ترانسفورماتور افزایش می یابد انجام می شود. اگرچه برخی از پیکربندی‌ها وجود دارند که از ترانسفورماتور استفاده نمی‌کنند، اما به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرند.

ولتاژ ورودی DC توسط دستگاه های قدرت مانند ماسفت ها یا ترانزیستورهای قدرت و پالس هایی که به سمت اصلی ترانسفورماتور تغذیه می شوند روشن و خاموش می شود. ولتاژ متغیر در اولیه باعث ایجاد ولتاژ متناوب در سیم پیچ ثانویه می شود. ترانسفورماتور همچنین به عنوان یک تقویت کننده عمل می کند که در آن ولتاژ خروجی را با نسبت تعیین شده توسط نسبت دور افزایش می دهد. در بیشتر موارد ولتاژ خروجی از 12 ولت استاندارد عرضه شده توسط باتری ها به 120 ولت یا 240 ولت AC افزایش می یابد.

سه مرحله خروجی اینورتر که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از: یک ترانسفورماتور فشاری با شیر مرکزی، نیم پل فشاری یا پل کامل فشاری. کشش فشاری با شیر وسط به دلیل سادگی و نتایج تضمین شده محبوبیت بیشتری دارد. اما از ترانسفورماتور سنگین تری استفاده می کند و راندمان پایین تری دارد.

یک اینورتر فشاری ساده DC به AC با مدار ترانسفورماتور شیر مرکزی در شکل زیر نشان داده شده است.